حضور نوروزی در ارس و به خصوص در جلفا، حتی برای کسانی که فقط به قصد خرید و پاساژگردی به این شهر آمده اند، نمی تواند یک اتفاق عادی باشد. به خصوص اینکه جشنواره تئاتر خیابانی هم آغاز شده باشد و مسافرین یک باره خود را در یک صحنه تئاتری ببینند. تصور کنید به قصد خرید مقابل یک مجتمع تجاری توقف می کنید و به یک باره خود را در میان جمعی می بینید که دایره وار ایستاده اند و نمایشی را نظاره گر هستند. گاه کف می زنند و هوار می کشند و گاهی از ته دل می خندند. شاید تئاتر دیدن برای ما یک عادت نیست اما روبرو شدن با یک تئاتر خیابانی می تواند لذت بخش باشد.
در این روزهای بهاری با آب و هوای بسیار خوب جلفا، ممکن نیست که تئاتر خیابانی را دید و ذوق نکرد و به حلقه تماشاگران اضافه نشد. به حلقه ای که بدون شک علاقه به هنر آنها را به این جمع کشانده است. زن و مرد، کودک و پیر و مردمانی از هر قشر اجتماعی و با هر سطح تحصیلات زیر یک سقف، البته سقف که نمی توان گفت، در واقع سقف آسمان گرد هم آمده اند و به یک نمایش می خندند و ابراز احساسات می کنند. و چه زیباست این همبستگی که به واسطه هنر به دست آمده است و چه ارزشمند است فکری که باعث به وجود آمدن این رویداد شده است. در واقع، ارس معنی واقعی هنر مردمی را در این جشنواره نشان داده است و استقبال مردم و گردشگران نیز نشان از موفقیت این جشنواره دارد. گردشگران و تماشاگرانی که بعد از پایان نمایش، با تشویق ها و احساس رضایتی که از چهره شان معلوم است، جمع را ترک می کنند و شاید امید دارند که نمایش دیگری آغاز شود. این انتظار چندان به طول نمی انجامد و نمایش دیگری با گروهی جدید و داستانی نو آغاز می شود تا هنر در رگ های ارس جریان داشته باشد.
این روزها ارس را می توان یک تماشاخانه نامید. تماشاخانه ای به وسعت یک منطقه و یا به وسعت گردشگرانی از سراسر ایران. در واقع به واسطه همین گردشگران، تماشاخانه ای به وسعت ایران. ارس این روزها کنسرت دارد و تئاتر و چه زیباست ترکیب هنر و نوروز، ترکیب موسیقی و نوروز و ترکیب نمایش و نوروز... همانند پیشینیان که نوروز را تجمیعی از هنرهای مختلف می دانستند و تمام آیین ها و سنت هایی که امروزه به ما رسیده است، نمونه های اولیه ای از هنر نمایش، هنر موسیقی، هنر شعر و داستان گویی و هنرهای بی شماری هستند که شاید اکنون هنر غربی محسوب می شوند اما زمانی هنر بومی ما بودند.
ارس این روزها پاسبان هنرهای بومی شده است که به هنرهای آیینی مشهورند و در کنار آن اثرهای بسیار خوب طنز یا جدی با محتوای هنر مدرن نیز در این منطقه اجرا می شود. اجراهای چمچه خاتین یا سایاچی در جشنواره تئاتر خیابانی می تواند، احساسات هر فردی را برانگیزد و گذشته ای را نشانش بدهد تا به آینده امیدوار شود. به آینده ای پرثمرتر در ارس تجاری و صنعتی و در جای جای میهن.
اگر در ارس هستید، تئاتر خیابانی را از دست ندهید. البته از دست دادن اجراها نیز محال به نظر می رسد. چراکه در جای جای جلفا، با دیدن حلقه تماشاگران و اجراها، خود به خود جذب خواهید شد. همانند ما و دیگر گردشگران. شاید تا سال دیگر همین زمان در همین مکان، نتوانید تئاتر خیابانی دیگری ببینید. این فرصت هنری تنها در ارس ایجاد شده است و این روزها ارس مترادف با تئاتر خیابانی شده است. اگر هم نمی توانید به ارس سفر کنید، به صورت مجازی با ما باشید. با این سفرنامه و سفری که به سوی ارس، به سوی هنر، به سوی نوروز...