روابط عمومي هنر مردم داري و هنر ايجاد ارتباط اثر بخش بين سازمان و مخاطب است.يكي از مهمترين وظايف آن اطلاع رساني و آگاه ساختن مردم از عملكرد سازمان متبوع خود و بازتاباندن اطلاعات و مطالبات و دغدغه هاي مردم به مسئولان است.در سال هاي اخير حرفه روابط عمومي در كشور ما از نظر كمي و كيفي رشد قابل توجهي داشته و هم اينك در تشكيلات اداري،اجتماعي،اقتصادي و فرهنگي مستقر و فعال است.
رهبر معظم انقلاب اسلامى‏ فرمودند:"روابط عمومى شماست كه از رسانه‏ى ملى يا از مطبوعات ميتواند استفاده‏ى بهينه بكند؛ ياد بگيرند راه بيان كردن را. گاهى انسان توضيح هم ميدهد، بيان هم ميكند؛ منتها بى‏فايده! چون نوع بيان، نوع بيانِ اثرگذار و باوربرانگيز نيست؛ حقيقت را درست روشن نميكند. ".
امروزه روابط عمومي را كوشش مدبرانه اي براي ترغيب وتشويق مردم يا نفوذ در افكار آنان با استفاده از وسايل ارتباطي تعريف مي كنند. پروفسور حميد مولانا معتقد است روابط عمومي در واقع رابطي است بين سازمانها و مردم و سعي دارد كه اهداف سازمانها را براي مردم تشريح و از مردم بيشتر خبرگيري كند و عكس العمل آنان را تصميم گيران و به سازمان تحويل دهد.
شكي نيست كه در عصر ديجيتال و براي تحقق اهداف سازماني روابط عمومي وظيفه داردكه نقاط ضعف و قوت درون سازمان را بشناسد و از فرصت ها و تهديد هاي برون سازماني نيز مطلع باشد تا بتواند با اطلاع رساني شفاف و واقعي و پرهيز از بزرگ نمايي و تعريف وتمجيد غير واقعي زمينه تصميم گيري و تصميم سازي مناسب را در سازمان فراهم نمايند. صاحب نظران معتقدند كه مديران موفق جهان روابط عمومي هاي موفق داشته اند.
تجربه ثابت كرده است يكي از علل اصلي موفقيت سازمانها وجود روابط عمومي هاي فعال است.اصولا در جهان امروز بدون داشتن روابط عمومي نوين و همه جانبه امكان جلب افكار عمومي وجود ندارد.به عبارتي سازمان بدون روابط عمومي ممكن است قادر به ادامه حيات باشد ولي به اهداف خود نخواهد رسيد و لااقل به موفقيت چشمگيري دست نخواهد يافت.
نهاد روابط عمومي نيازمند علمي تر شدن بيشتر و آشنايي با تکنيکهاي روزآمد است . طبعاً براي اين بازسازي ، آگاهي نسبت به ضعفهاي دروني و نيز ظرفيتهاي بالقوه ، يک ضرورت اجتناب ناپذير است . آشنايي دست اندر کاران روابط عمومي با ابزار هاي پيشرفته ارتباطي الکترونيکي ، زبان انگليسي و شيوه هاي ارتباطي روز ، پيش نيازهاي آغاز يک حرکت تحول آفرين در صنعت است.
بدون شک روابط عمومي به عنوان يک «فن» و «هنر» نقش بسزايي در برقراري و تسهيل ارتباط دوسويه بين مديران سازمان و کارکنان دارد، به طوري که امروزه کمتر سازماني را مي توان يافت که خود را بي نياز از روابط عمومي بداند و در عين حال موفقيت هاي چشمگيري را در زمينه هاي مورد نظر و تحقق اهداف از پيش تعيين شده به دست آورده باشد.